"Małgorzata Seweryn"

Małgorzata Seweryn jest polską artystką grafikiem, malarką, a przede wszystkim – twórcą exlibrisu. Obecnie związana z Krakowem, wcześniej mieszkała i tworzyła w Katowicach, choć jej losy artystyczne silnie związane były z Belgią i Holandią. Rodzimą uczelnią Małgorzaty jest WSP w Częstochowie, skąd wyjeżdżała już jako studentka na liczne stypendia, konkursy, prezentując szeroki wachlarz prac. Początkowo zajmowała się metaloplastyką, aby przenieść się do świata malarstwa, linorytu, akwaforty. Z dobrodziejstw tych technik korzysta do dziś, dzięki czemu prezentuje wciąż ewoluującą wizję swojego świata. Pierwotnie obrazy jej były to specyficznie zorganizowane architektoniczne głębie, z obecnym na każdym obrazie symbolem Artystki – koroną, zbudowaną z inicjału imienia – M. Była królową tego świata, który opierał się dyrektywie ratio. Portale i elewacje to płynęły, to rozciągały się w perspektywie przewrotnej i nietypowej. Architektura poddana została dalszym zniekształceniom, szczególnie w bogatym cyklu malarskim „Historie w chmurach”. Małgorzata zabrała resztki wizji w przestrzeń całkowicie uporządkowaną przez nią samą, zawiesiła wśród wstęg, kul i kolców, aby w tej zabawie pokazać swobodę wizji, wolność, jaką zapewnia tworzenie. Oprócz owej swobody spotykamy w dziełach zaskakujący i błyskotliwy dowcip, szczególnie w cyklu „Letnie historie”.

Stopniowo do obrazów wprowadza Artystka elementy figuratywne. Na początku w cyklu akwarel „Zza zasłony” widzimy koty, przysłonięte cienie ludzi. Z czasem Małgorzata włącza się sama do obrazów poprzez autoportret. Bywa on pogodny i barwny, a chwilami obarczony jest ciężarem nostalgii, jak w cyklu „Bliskie historie”. Obecnie perspektywa malarstwa Małgorzaty Seweryn rozszerzyła się o symboliczną grę wielu elementów i barw. Szczególnie silnie oddziałuje zestawienie oranżu i zieleni, granatu, złota oraz czerwieni. Po okresie brązowym owa feeria barw ma ważną wymowę – Artystka otwiera szerzej swoją wyobraźnię, wypowiadając się szczerze, bez zasłon. Naturalnie szczerość jest elementem kreacji, jednak przekaz zawiera wiele emocji i symboli wyrazistych i odważnych.

W sferze exlibrisu Małgorzaty Seweryn obecne są różne techniki – dominuje jednak linoryt i forma pieczęci.

Obraz jest zawsze symboliczny, jego kształt i struktura wypływa wprost z wizerunku właściciela księgozbioru. Kontakt z książką jest metafizyczny i taki też jest przekaz Małgorzaty wynikający z exlibrisu – zawiera on emocje, jest poetycki, zawsze oparty o wielowymiarową metaforę. Często widzimy w tych grafikach ruch, energię w postaci wiatru, pochylone drzewa, czasem splątane, architekturę żywą i silnie związaną z człowiekiem. Wydaje się, że kluczem budowania tego typu exlibrisu jest stworzenie wieloelementowego symbolu, który zachowuje jednak swą jednorodność i silny przekaz. Najbardziej wyraziste pod tym względem są exlibrisy wykonane dla artystów: Zygmunta Koniecznego, Julii Hartwig, Wisławy Szymborskiej. Powinowactwo twórcze wnosi wiele emocji, a naturalna dla Seweryn empatia artystyczna wzbogaca exlibris i czyni go autonomicznym bytem. Są to jednym słowem zminiaturyzowane dzieła sztuki.

Małgorzata Seweryn, po przejściu wielu progów i licznych przemianach artystycznych daje się poznać nie jako Artystka rezydująca w świecie obrazu, ale jako ktoś, kto ów świat chłonie, przetwarza i wzbogaca – o swoje, płynące jeszcze wartkim strumieniem doświadczenie. Sztuka jej nigdy nie zatrzyma się na mieliznach, ponieważ zasadą jej jest ciągła obecność ożywczej, życiodajnej energii.

Mariola Konieczna

„Małgorzata Seweryn”,
Contemporary International Exlibris Artist, Modern Women Bookplate Designers,
str.85-92, Listopad 2014