Być porażonym subtelnością

Malarstwo Małgorzaty Seweryn, to wyjątkowy zapis wyobrażeniowy, a jednocześnie interesująca podróż po świecie bajki. Podróż o tyle zaskakująca i ciekawa, że związana z zapisem wrażeń artystki dotyczącym odbioru rzeczywistości. Utrwalone na papierach i płótnie marzenia senne, to również cała gama zastosowanych technik graficznych począwszy od akwaforty, akwatinty, sitodruku, litografii, aż po techniki mieszane. Wielorakość tego artystycznego zapisu, pozwala poruszać się zarówno samej autorce obrazów, jak i praktycznie każdemu widzowi, po świecie malarskich uniesień i wizji twórczych Małgorzaty. Nie jest, to jednak najważniejszy aspekt wartościujący ekspozycję. Niewątpliwym jej atutem jest wielopłaszczyznowość spojrzenia artystki na otaczający świat oraz subtelność barwna zauważalna zarówno w grafikach, jak i w miniaturowych dziełach malarskich. Bijące ciepło i emanacja czegoś „nieokreślonego”, tak bardzo odczuwalne w kontakcie z pracami twórczyni, to jej zindywidualizowana i niewysłowiona opowieść o samej sobie. Obrazy jak lustrzane odbicia duszy „mówią” o tym, jaka naprawdę jest

MAŁGORZATA SEWERYN

KOBIETA , a zarazem DZIECKO dziecko i KOBIETA

Wielowątkowość tematyczna jej prac, jest wynikiem przeżyć wewnętrznych artystki oraz efektem wnikliwej obserwacji otoczenia, jak również specyficzną formą poszukiwania odpowiedzi na pytanie o istotę egzystencji. Jej postrzeganie świata oczami dojrzałej kobiety, a zarazem dziecka zniewala, wprowadzając widza w sferę intymnych uniesień i subiektywnych odczuć. Wyraźnie widoczna fascynacja, wynikająca z połączenia pierwiastka męskiego z pierwiastkiem żeńskim, została zarejestrowana w sugestywnie oddanych kompozycjach malarsko – graficznych w galerii „Eroticum”. Zostajemy oczarowani i jednocześnie w specyficzny sposób zmuszeni do odbycia podróży po nieodkrytych jeszcze obszarach wyobraźni artystycznej Małgorzaty Seweryn, która zawieszona „…… pomiędzy…….” , jak królewna z bajki, podobna do „łabędzia” w swym subtelnym kształcie, wskazuje drogę biegnącą wzdłuż horyzontu, gdzie styka się niebo z ziemią, załamując w miłosnym uniesieniu, zielony księżycowy rogalik.

Stajemy porażeni wobec piękna duszy i ciała na drodze ku nieskończoności.

Wiesława Przybyło – Cieślik